Werken aan de toekomst in de middle of nowhere
Agua Blanca
Het is onvindbaar op Google maps en ligt ook echt in the middle of nowhere op ruim 3900m hoogte: Agua Blanca. Het dorpje dat we afgelopen weekend, na een rit van 12 uur vanaf La Paz, bezochten, samen met Yolanda en een pater van de organisatie ISEAT.30 jaar geleden is Agua Blanca (dat vernoemd is naar de snelstromende riviertjes en watervallen in de buurt) ontstaan met 4 families. Inmiddels wonen er 100 families en wonen er zo’n 350 mensen. Middenin het dorp ligt een basketbal-/voetbalveld met daarnaast de Lutherse kerk. Een deel van de gemeenschap is Luthers, een ander deel katholiek.
Workshops van progressieve theologen
ISEAT is een groep van progressieve theologen die workshops geeft over theologie en gender. Deze lessen richten zich, in tegenstelling tot de workshops van eerdere projecten die we bezochten, meer op een gelijke taakverdeling tussen mannen en vrouwen dan op het geweld tegen vrouwen.
De workshops werden eerst gegeven in een dorp verderop (ongeveer 2 uur lopen), maar toen de belangstelling daar afnam en er in Agua Blanca nog wel interesse bestond hebben de lokale leiders ervoor gezorgd dat de lessen naar hun dorp werden verplaatst. Het is een gemotiveerd en evenwichtig dorp. Dat blijkt alleen al uit het feit dat de gemeenteraad bestaat uit 7 vrouwen én 7 mannen. Van oudsher waren dit alleen mannen.
De droom van Herman en Adela
Ik spreek uitgebreid met Herman (29) en Adela (28), trotse ouders van dochtertje Solange en een zoontje dat vier jaar geleden door een ongeluk is overleden. Adela kleedt zich modern, draagt niet de traditionele Aymara-enkellange rokken met een bolhoedje. Zij vertelt:
Wij zijn heel blij met deze workshops. Het werk in huis wordt nu veel beter verdeeld. Heel anders dan bij onze ouders en grootouders het geval was. Herman helpt mij nu met de was en verzorging van Solange en ik kan gaan werken!
Adela werkt in de mijn, net als veel mannen en vrouwen uit het dorp. Er is een goudmijn in de buurt. Maar ze heeft mechanica gestudeerd. Herman werkt als gids, maar erg veel toerisme kent het dorp nog niet, ondanks de vermelding in de Lonely Planet, omdat het dorp het startpunt is van een trekking.
Eigenlijk willen ze een bedrijf starten in het toerisme. Ze zijn trots op de cultuur die ze van hun grootouders en ouders hebben overgedragen gekregen en willen die aan toeristen laten zien. En die trekking is echt prachtig, vertelt Herman. Maar er zijn te weinig middelen. Ze hebben maar weinig geld, de voorzieningen in het dorp zijn beperkt. En ze zouden zo graag een cursus Engels volgen. Ze hopen dat ISEAT dat ook nog gaat aanbieden.
Want ze willen niet weg hier. Nee, ze willen juist hier hun bedrijf starten, zodat ze ook het dorp verder kunnen helpen.
Pure schoonheid van mensen en natuur
En dat is mooi, vind ik. Want ze hebben gelijk. Het is er echt prachtig!! Ok, als het regent, staat de hele herberg blank vanwege gaten in het dak (net zoals tijdens onze eerste nacht), het ontbijt vindt plaats in een ruimte waar het riet uit het plafond steekt en de vochtgeur je tegemoet komt en voor sommige bezoekers zal het dramatisch zijn dat er geen enkel bereik is voor je telefoon, laat staan WiFi.
Maar de mènsen en de omgeving zijn zo puur, zo ongelofelijk aardig en oprecht!
Het is je moeilijk voor te stellen dat er mensen zijn die echt geen flauw idee hebben van waar Nederland ligt, of op zijn minst Europa. Mensen die nog nooit een foto van zichzelf hebben gezien (oh wat waren ze blij met de polaroid camera van mede-reporter Renske).
En als we in de middag naar oude Inca ruïnes wandelen, dwars door de “weilanden”, tegen een berghelling waarop lama’s grazen en ik in de verte als klein vlekje Agua Blanca zie liggen ingeklemd tussen die reusachtige besneeuwde bergen, dan realiseer ik me hoe ontzettend fijn het is dat ook hier workshops en lessen worden gegeven. Dat ook deze mensen de kans krijgen vooruit te gaan. Maar vooral ook hoe goed het is dat jonge mensen als Herman en Adela die kennis vooral ook willen inzetten voor hun eigen dorp, voor hun eigen gemeenschap. En dat ze daarbij niet voorbij willen gaan aan hun eigen Aymara cultuur.
En ook dat wordt ondersteund door Mensen met een Missie, want zij financieren de workshops van ISEAT in dit soort afgelegen gebieden.
En jij kunt hen ook steunen. Als je in Bolivia bent, of in Peru, want daar ligt Agua Blanca dichtbij. Stap in een bus en onderneem de reis. Het is écht de moeite waard!!